Nieuwe vormen van werk zijn niet langer taboe. ManpowerGroup zoomde in op al die evoluties en bevroeg meer dan 9.500 werknemers in 12 landen over de hele wereld. Blijkt dat de nieuwe generatie werkvormen (‘NextGen Work’, zoals interim, freelance, zelfstandig, deeltijds, ‘platform worker’, ‘slasher’, …) niet langer taboe zijn in de geesten van de werknemer anno 2017. Integendeel, liefst 87% van de steekproef vindt al die nieuwe vormen van werk een waardevolle optie.

Gaan we met z’n allen anders werken nu de organisatie van het werk helemaal verandert? Nu er nieuwe vormen van werk ontstaan? En hoe moeten we inspelen op de nieuwe verwachtingen van de medewerkers? Zij streven naar meer autonomie, minder autoriteit. Met welke flexibele oplossingen kan een bedrijf de dienstverlening naar zijn klanten en de rendabiliteit versterken? ManpowerGroup bevroeg meer dan 9.500 werknemers uit 12 landen verspreid in de wereld. Centrale vraag: wat is hun houding tegenover de nieuwe werkvormen? Antwoord: het nieuwe generatie werken vindt langzaam maar zeker ingang in de geest van de mensen.

Nieuwe vormen van werk in opmars, bij werkgevers én werknemers

Het aantal arbeids(contract)vormen waarmee mensen hun brood verdienen, is sterk toegenomen. Wij noemen ze de ‘nieuwe generatie werk’ (‘NextGen Work’). Denk maar aan uitzendarbeid, contract van bepaalde duur, deeltijds contract, zelfstandig, freelance, slasher (één persoon, meerdere jobs), platformwerker (bijvoorbeeld via Uber of Deliveroo). Alleen in België al steeg het aantal uitzendkrachten de voorbij vijf jaar met 16%. Goed voor 652.000 krachten in 2016. Ons land telde bovendien nog nooit zoveel zelfstandigen (1.057.393 eind 2016). Niet alleen de bedrijven zijn op zoek naar nieuwe arbeidsvormen, ook de werknemers willen anders werken. Ze willen een loopbaan uitbouwen die aansluit bij hun persoonlijke verwachtingen. Het ‘one-size-fits-all’-model (iedereen gelijk) moet plaats maken voor het ‘one-size-fits-one’-concept (een loopbaan à la carte).

Alle generaties staan open voor verandering

Uit ons onderzoek blijkt dat 87% van de steekproef bereid is om onder een nieuwe vorm van arbeidsovereenkomst te werken. Die nieuwe vormen zijn vooral populair in landen waar de millennials (18-24 jarigen) sterk vertegenwoordigt zijn of waar de arbeidswetgeving minder rigide is. Dat is bijvoorbeeld zo in India (97%), Mexico (97%), de Verenigde Staten (94%) of het Verenigd Koninkrijk (90%). In ons land blijft het contract van onbepaalde duur nog altijd de norm en het hoofddoel van het gros van de werkzoekers. Stabiliteit en de bijbehorende voordelen zijn daarbij de grootste drijfveren. Toch zien we dat de nieuwe generatie werkvormen niet langer taboe zijn in de geesten van de werknemer anno 2017. Bovendien merken we dat inzetbaarheid, meer dan het hebben van een specifiek statuut of contract, de grootste prioriteit wordt voor de kandidaten.
Het valt op dat die nieuwe arbeidsvormen aanhangers hebben bij alle generaties. De millennials (95%) tonen zich het meest enthousiast. Zij beschouwen het als een kans om een eerste werkervaring op te doen en zich op de arbeidsmarkt te integreren. Ook de 50-plussers zijn allerminst tegen, want het biedt de kans om met meer vrijheid hun eindeloopbaan te organiseren.

Inkomen, inzetbaarheid en vrijheid

Wat mensen drijft om in zo’n niet-traditionele werkvorm te stappen? Het financiële aspect (meer verdienen) is de belangrijkste motivator (38%). Als tweede motivatie geeft 33% aan dat ze hun vaardigheden kunnen ontwikkelen en hun ervaring en inzetbaarheid versterken. Als derde argument geven de bevraagden aan dat de nieuwe statuten tegemoet komen aan onderliggende behoeften, nl. de nood aan meer vrijheid (32%) en meer flexibiliteit voor een betere balans werk-privé.

Naar een uberisering en deregulering van de arbeidsmarkt?

Zover zal het wellicht niet komen. Maar, wie denkt dat we de huidige evoluties kunnen stoppen of afremmen, heeft het fout. Dé uitdaging is om de flexibiliteit van de nieuwe werkvormen te verzoenen met de zekerheid en de geborgenheid van de klassieke arbeidscontracten. Dat is de opdracht en verantwoordelijkheid van alle actoren op de arbeidsmarkt: bedrijven, werknemers en beleidsmakers. In een arbeidsmarkt waar de ‘war on talent’ volop woedt en de vergrijzing toeneemt, kunnen de nieuwe werkvormen volgens ManpowerGroup bijdragen tot de activering en tot meer werkgelegenheid.