Om de bedrijven te helpen het hoofd te bieden aan de verschroeiend sterke stijging van de loonkosten in ons land in vergelijking met de drie buurlanden (in 2022 en 2023 5 à 6 procentpunt sneller door de automatische loonindexering), heeft de federale regering beslist dat de werkgeversbijdragen-SZ (25%) op een kleine 8% indexeringen, in de eerste jaarhelft van 2023 NIET zullen moeten worden betaald en in de tweede jaarhelft van 2023 zullen worden uitgesteld naar 2025 (dan in principe terug te betalen over 4 gelijke trimestriële schijven).

Het VBO is tevreden dat de federale regering de competitiviteitsproblemen van de Belgische bedrijven eindelijk ernstig neemt en een eenvoudige maatregel voorstelt die het probleem, weliswaar tijdelijk, verzacht. Toch blijft het gezien de omvang van het probleem al bij al een beperkte maatregel. Het gaat om ongeveer 0,7% van de loonkost die NIET zal moeten worden betaald en nog eens ongeveer 0,7% van de loonkost die, voor de bedrijven die dat wensen, pas in 2025 zal moeten worden betaald, in totaal in 2023 dus een tijdelijke verlichting met 1,4% van de totale loonkosten (d.i. de in de tekst voorziene vermindering met 7,07% van de netto patronale bijdragen (1) (basistarief: 25% van het brutoloon) in verhouding tot een loonkostenmassa van 125% van het brutoloon). Dat zorgt dus tijdelijk voor een reductie van het concurrentiekrachtprobleem t.o.v. 1996 met ongeveer een kwart (lastenverlaging ten belope van 1,4% van de loonkost t.o.v. een loonkostenhandicap van 5 à 6%).

Het is een goede zaak dat deze lastenverlaging/-uitstel onvoorwaardelijk geldt voor ongeveer alle bedrijven (2), maar het is uiteraard wel te betreuren dat ze slechts tijdelijk van aard is. In 2024 zou die 1,4% er alweer bij komen en in 2025 zou daar bovenop ook nog eens de uitgestelde 0,7% van de tweede jaarhelft van 2023 moeten worden terugbetaald. Het valt evenwel te verwachten dat de concurrentiekrachthandicap (t.o.v. 1996) in 2024 of 2025 nog verre van weggewerkt zal zijn … Dus mogelijk dringt een verlenging van de maatregel zich in de komende jaren op. Bovendien zal de absolute (of historische) loonkostenhandicap ook na deze lastenverlaging nog altijd 14 à 15% bedragen (t.o.v. 10% in 2020).

Er wacht deze en volgende regeringen in de komende jaren dus nog een lange weg om het concurrentievermogen van onze bedrijven terug op een niveau te brengen waarbij een groei van exportmarktaandelen, een toename van de directe buitenlandse investeringen, en een sterkere jobcreatie opnieuw mogelijk zouden worden.

Bron: VBO – Competentiecentrum Economie & Conjunctuur
(1) Onder de netto patronale bijdragen wordt begrepen: de basisbijdragen voor de werkgever met inbegrip van de loonmatigingsbijdrage verminderd met de toegepaste structurele vermindering en doelgroepenverminderingen.
(2) Er is enkel een uitsluiting voor bedrijven met vestigingen in belastingparadijzen.