De ene na de andere digitale speler (Cisco, Oracle, Zoom…) en zelfs de GAFAM’s ontslaan op grote schaal. Dit weerklinkt sterk omdat, in de collectieve verbeelding, zogenaamde digitale bedrijven niet geconfronteerd worden met een dalend totaalvolume aan activiteiten. Volgens ons gaat de sector niet achteruit. De particuliere en professionele vraag is kolossaal. Aan de andere kant lijkt de behoefte aan mankracht elke dag een beetje meer te krimpen. En er is niet veel sympathie in het management van deze reuzen met lemen voeten: het aantal ontslagen neemt toe. Vandaar onze vraag: wie wil er nog werken in de digitale sector (en waarom)?

We zitten midden in een grote golf van sluitingen en herstructureringen. In alle sectoren gooien veel bedrijven de handdoek in de ring en dat komt helaas niet als een grote verrassing. Als er al een reden is om hier vraagtekens bij te zetten, dan is het ongetwijfeld de manier waarop deze bedrijven het zo lang hebben volgehouden ondanks structureel verliesgevende activiteiten. De digitale transformatie is echter nog in volle gang en nog lang niet voltooid. Hoe komt het dat digitale spelers zich ontdoen van een deel van hun personeel?

Een wreed gebrek aan vooruitziendheid?

Een van de bijzonderheden van de sector is het enorme aandeel van personeelskosten in de totale kostenstructuur van de bedrijven. De digitale sector is een grote verbruiker van menselijke hulpbronnen (en in dit geval is de term toepasselijk!): om zijn intrede te doen en zijn verovering van de markt voort te zetten, moet hij massaal rekruteren. We zien dus organisaties die zich heel snel opblazen… en dan net zo snel weer leeglopen als de beperkingen en de eerste tegenslagen zich aandienen. Logisch, want het personeel is de grootste kostenpost.

Bij digitale technologie draait alles om wendbaarheid en sprinten, met een onmiddellijke link tussen het idee en de implementatie ervan. De afwisseling tussen hoogte- en dieptepunten is een vrij natuurlijk onderdeel van de geschiedenis. Het is belangrijk om je hiervan bewust te zijn: je zit er vaak voor een beperkte periode en een gepland vertrek is een van de (zeer) waarschijnlijke hypotheses.

Altijd voorbereid zijn op zelfvernietiging

We vinden het al heel lang belangrijk om de rollen en verantwoordelijkheden die we hebben als ‘passages’ te beschouwen, waardoor we verwachten dat we vroeg of laat zullen verdwijnen. Er ligt misschien een wanhopige filosofie – die van zelfvernietiging – ten grondslag aan dit idee. Wij zien het liever als een teken van nederigheid en een eenvoudige manier om nooit toe te geven aan de ijdelheid van degenen die zichzelf onmisbaar achten. Toegepast op management wijzen we er graag op dat het principe van de ‘biologisch afbreekbare’ leider belangrijk is omdat het ons uitnodigt om ons vertrek als eerste zekerheid te beschouwen.

Eigenlijk is het hetzelfde principe dat ten grondslag ligt aan de digitale sector en technologische innovatie. We zien drie verschillende fasen: er is de ontwikkelingsfase, d.w.z. de tijd die wordt besteed aan het ontwerpen van de platforms en tools die ons leven zullen veranderen. Er is de adoptiefase, d.w.z. de tijd die gebruikers nodig hebben om de voordelen van nieuwe technologieën te leren kennen en te begrijpen. Dan is er de toe-eigeningsfase, die draait om het empoweren van gebruikers (doe het zelf!), terwijl we wachten op de volgende revolutie… In deze cyclus verdwijnen de teams die verantwoordelijk zijn voor de vorige fase dus op natuurlijke wijze. Dat is geen verrassing.

Intense ervaringen, zonder twijfel

Werken in Tech is een avontuur voor bepaalde tijd, of voor de optimisten onder ons, een opeenvolging van avonturen voor bepaalde tijd. Het is natuurlijk mogelijk om te kiezen voor het ‘zachte’ comfort van andere, stabielere of blijvende activiteitensectoren, die we altijd nodig zouden moeten hebben. Met één mogelijk nadeel: het risico om soms weg te zinken in routine of zelfs verveling (en trouwens, om betaald te worden op een manier die duidelijk minder aantrekkelijk is…).

Deelnemen aan de digitale transformatie betekent vandaag bijdragen aan de evolutie van onze bedrijven en de maatschappij in het algemeen. Een actieve rol spelen in het vergemakkelijken van ons dagelijks leven en, vaak, mensen samenbrengen die elkaar anders nooit zouden hebben ontmoet! Het is een intense ervaring, maar een die in veel gevallen van korte duur kan zijn.

Dus waarom blijven investeren in een sector die zijn eigen ondergang plant? Niemand wil fundamenteel een reorganisatieplan ondergaan. En we houden van de lange termijn, die we al hebben gedefinieerd als de ultieme luxe die we ons vandaag kunnen veroorloven. Hoe lossen we deze nieuwe vergelijking op? De omgeving vinden die tegelijkertijd een spannend project, een sterke impact, de mogelijkheid om vooruit te plannen en zekerheid biedt, is een kwestie van puur geluk. In de tussentijd is het aan ons om te kiezen wat hier en nu bij ons past, in Tech, Digital of elders!

Jean-Paul Erhard