Tien jaar geleden onderzocht Randstad die andere kant van werk. De globale conclusie was dat de gemiddelde werkplek in België, in tegenstelling tot wat dikwijls wordt geponeerd, geen kille plaats is waar individuen enkel en alleen moeten produceren en waar geen ruimte is voor persoonlijke emoties en relaties. Werknemers kunnen op de werkplek volop mens zijn. Ze zijn globaal genomen tevreden over de collega’s, ze zijn een steun voor deze collega’s en vinden ook dat collega’s een steun zijn voor hen. En buiten de werkplek en werktijd hebben ze in veel gevallen ook nog relaties met deze collega’s. Kunnen we deze conclusie anno 2018 bevestigen?

Het antwoord is duidelijk positief. Werknemers blijven met een gemiddelde score van 7,2 op een schaal van tien duidelijk positief over hun collega’s. Voor 62% zijn collega’s meer dan louter functioneel. 82% geeft aan een steun en toeverlaat te zijn voor collega’s en 70% meent dat collega’s een steun en toeverlaat zijn voor hen. Bij belangrijke levensgebeurtenissen blijven de collega’s sterk betrokken. 78% zegt desgevallend naar de begrafenis van de vader van de beste collega te gaan. 70% van de bedrijven organiseert leuke bijeenkomsten voor werknemers, soms met partner en kinderen. Werknemers worden nog steeds verliefd op collega’s. Ze gaan er relaties mee aan. Eén op negen werknemers vond zelfs de huidige partner op het werk. Werknemers blijven ook positief over de middagpauzes en de werkplek en het kledingbeleid. Ze zijn tenslotte voor een flink stuk zichzelf op het werk. Bijna één op vier is volledig zichzelf (100%). Nauwelijks 6% voelt zich voor minder dan 50% zichzelf. Dat is globaal genomen een positief bilan. Ook in 2018 is er globaal sprake van een warme Belgische werkplek.

Enkele knipperlichten in werking.

Ondanks de globaal genomen goede tot zelfs uitstekende score stellen we vast dat de trend voor meerdere indicatoren negatief is. Zo is zowel het belang van als de tevredenheid over collega’s gedaald de voorbije tien jaar. Het belang van 7,9 naar 7,7. De tevredenheid van 7,7 naar 7,2. Het aandeel werknemers dat collega’s alleen ziet als mensen waarmee men louter samenwerkt is gestegen van 29% naar 38%. Ook bij jongeren is er een stijging van 28% naar 33%. En ook de relaties op de werkvloer lijken iets functioneler te worden. Het aandeel werknemers dat steun ervaart van collega’s, ook als het over privézaken gaat, daalt van 49% naar 42%. De groep die hoe dan ook naar de begrafenis van de vader van de beste collega zou gaan, zelfs als daarvoor verlof moet worden genomen, daalt van 57% naar 51%. De globale tevredenheid over de pauze en over de werkplek is ook iets gedaald de voorbije tien jaar.
Bij dit alles komt de vaststelling dat er naast veel positieve relaties ook sprake is van flink wat vijandschap op de werkvloer. Ongeveer één op vier werknemers heeft er mee te maken en het fenomeen stijgt met het ouder worden.

Tegenover deze licht ongunstige ontwikkelingen blijven een groot aantal zaken onveranderd. Werknemers blijven elkaar buiten de werktijd en werkplek ongeveer even vaak zien en nodigen elkaar ook in evenveel gevallen thuis uit (57%). Werknemers vieren nog steeds in even grote mate de geboorte van een kind. De grotere globale tijdsdruk heeft hier blijkbaar geen directe invloed op. De lunchpauzes blijven globaal ongeveer even lang. En ook wat de werkplek betreft, is er vooral sprake van veel continuïteit. Het is niet duidelijk waarom de tevredenheid hier iets gedaald is. Eén iets is natuurlijk wel veranderd: anno 2018 zijn we via sociale media massaal (75%) met onze collega’s geconnecteerd.

Gewenste intieme relaties op het werk.

Het iets functioneler worden van relaties op de werkvloer heeft geen effect op het aanknopen van emotionele relaties. Werknemers worden nog steeds verliefd op elkaar. Hier zien we zelfs een stijging. Ze gaan ook iets meer relaties aan dan tien jaar geleden. Het aandeel werknemers dat de partner op het werk leerde kennen, ligt nu ook iets hoger dan tien jaar geleden. Van een sterk stijgende trend is echter geen sprake. Het steeds belangrijker worden van netwerken die met het werk gerelateerd zijn ten koste van de familie en de buurt lijkt zich niet echt door te zetten de voorbije tien jaar. Buitenlands onderzoek wijst op de steeds grotere impact van digitale platformen voor het aangaan van relaties.

Onze tolerantie voor de vrijheid die werknemers moeten hebben om zich te kleden volgens individuele voorkeuren is ook gewijzigd de voorbije jaren. Wat tatoeages en piercings betreft, zijn we toleranter geworden. Werknemers geven aan dat ook hun werkgevers wat dit betreft toleranter zijn geworden. Deze grotere tolerantie geldt echter niet voor een alternatieve haarkleur. En voor korte rokjes en religieus geïnspireerde kleding is de tolerantie zelfs gedaald. Het weze duidelijk dat meer multiculturaliteit op de werkvloer niet altijd zonder de nodige spanningen verloopt.

Bron : Randstad