De reacties en het gedrag van werknemers in loondienst lijken steeds meer op die van zelfstandigen. Sterke, gedeelde verwachtingen in termen van autonomie en het nemen van initiatief aan de ene kant, en de behoefte aan maximale flexibiliteit aan de andere kant, om het privé/professionele evenwicht zo goed mogelijk te beheren. Is dit een logisch gevolg van hybride werken, of is het het resultaat van een diepgaande en langzame evolutie in attitudes die het principe en de argumenten van autoriteit niet langer aanvaarden? Een pragmatische en coherente benadering van loopbaanmanagement? En vooral: moeten we dit enthousiasme aanmoedigen of temperen? Laten we er samen over nadenken… Lezen