“Ik zit er compleet door. Ik heb het nieuws op de radio beluisterd met tranen in mijn ogen.” Een restaurantuitbater op de zeedijk in Oostende vertrouwde het me toe, zeer geëmotioneerd, net voor de tweede verplichte sluiting in enkele maanden tijd. Het contrast met de uitgelaten stemming van de gasten in zijn restaurant die hadden beslist om nog snel eens te gaan lunchen ‘nu het nog mocht’, was groot. Generaties lang zijn we er als goegemeente van uit gegaan dat ‘die zelfstandigen’ altijd wel op hun pootjes terechtkomen. Dat je ‘met die mannen’ niet te veel compassie moet hebben. ‘Geef de stoefers een brood, klagers hebben geen nood’, zoiets. Lezen