Op 26 maart 2020 veroordeelde het Arbeidshof van Luik een werkgever wegens een discriminerend ontslag. Voorafgaand aan haar ontslag had het slachtoffer haar oversten op de hoogte gebracht dat ze zwanger was. Na een vergeefse poging tot een minnelijke schikking met de werkgever, bracht het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen de zaak voor de rechter.

De klaagster had haar oversten op de hoogte gebracht van haar zwangerschap. Die zwangerschap leidde vervolgens tot afwezigheid wegens ziekte, wat werd bevestigd met een medisch attest. Ze werd tijdens haar zwangerschap ontslagen op grond van een interne reorganisatie. Het slachtoffer was de enige persoon die als gevolg van deze reorganisatie werd ontslagen.

Liesbet Stevens, adjunct-directeur van het Instituut, licht toe: “Alle vrouwen hebben het recht om zwanger te zijn zonder voor hun baan te moeten vrezen. Discriminerend gedrag ten opzichte van werkneemsters, en in het bijzonder zwangere werkneemsters, moet altijd worden bestreden in onze samenleving. Deze zaak toont aan dat het niet volstaat dat een werkgever een interne reorganisatie aanvoert om een economische reden te bewijzen om het ontslag van een zwangere vrouw te rechtvaardigen.”

Zo herinnerde het Hof in zijn arrest aan de regel uit artikel 40 van de Arbeidswet van 16 maart 1971. Volgens deze regel mag een werkgever een werkneemster niet ontslaan tijdens de periode vanaf de kennisgeving van de zwangerschap tot een maand na het einde van de postnatale rustperiode, behalve om redenen die vreemd zijn aan de lichamelijk toestand die het gevolg is van de zwangerschap of de bevalling. In dit geval was de rechtbank niet overtuigd door de verklaringen van de werkgever over een interne reorganisatie.

De voormalige werkgever werd veroordeeld tot betaling van een schadevergoeding gelijk aan 6 maanden brutoloon aan de klaagster en 500 euro aan het Instituut.