Een vijfde van de door de regering afgekondigde begrotingsinspanning hangt af van de re-integratie op de arbeidsmarkt van 100.000 langdurig zieken. Dat is een mooie gok. Eerste verontwaardigde reactie van de vakbonden: de socialistische minister denkt dat langdurig afwezige werknemers niet ziek zijn. En wat als dat (ten minste gedeeltelijk) waar zou zijn? Wat als een aanzienlijk deel van de collega’s die worden ‘uitgenodigd’ om weer duurzaam aan het werk te gaan, gewoon teleurgesteld zijn over hun ervaringen binnen hun respectieve bedrijven?

Werknemers die zich niet thuis voelen op hun werk hebben verschillende opties: ontslag nemen (moedig), zich terugtrekken (vaak), afwezig zijn (schadelijk op korte, middellange en lange termijn) … Naast het verantwoordelijk stellen van de medische wereld, de mutualiteiten en de soms giftige managers, is het tijd om na te denken over de kwaliteit van de werknemerservaring waarmee afwezige werknemers te maken hebben gehad en, vooral, over de manieren om die naar een hoger niveau te tillen.

Eenvoudige, begrijpelijke en inspirerende principes voor iedereen!

Het ideaal vanuit het oogpunt van een leidinggevende? Een ondernemingsgeest creëren in alle afdelingen van zijn organisatie en tegelijkertijd de controle behouden. Het doel bevat op zich al tegenstrijdigheden. Voor de medewerkers betekent dit dat er voortdurend een evenwicht moet worden gezocht tussen autonomie en onderlinge afhankelijkheid, en tussen inspanning en regeneratie.

De medewerkerervaring (EX) zoals we die vandaag de dag kunnen begrijpen, dwingt ons niet om partij te kiezen. Het belang van elke onderneming is om de barrières te doorbreken die kunnen ontstaan tussen degenen die de organisatie voortstuwen en daarbij het risico lopen zich dood te werken, en de anderen die toekijken hoe zij rechtstreeks naar roem of uitputting snellen.
Bij het kiezen van een rode draad om de EX te definiëren, gaat het erom de samenhang van het geheel te bevorderen en nederig te proberen de troepen te betrekken bij een collectieve beweging die sterke en zwakke momenten afwisselt en die met helderheid wordt benaderd. Elk lid van ons personeelsbestand principes aan te bieden die succes en groei mogelijk maken en die het collectieve plezier bevorderen. Een stimulerende sfeer.

Zijn de arbeidsvoorwaarden en instrumenten nog steeds relevant?

Dit gezegd zijnde, is het niet alleen een kwestie van cultuur en mentaliteit. De samenhang van de werknemerservaring, die ons zo na aan het hart ligt, hangt vaak af van de arbeidsomstandigheden en de middelen die iedereen krijgt om zijn of haar taken uit te voeren. Is dat vandaag nog steeds het geval?

Steeds minder, moeten we toegeven. Door de digitalisering zijn de criteria voor efficiëntie en welzijn nu meer afhankelijk van de aandacht die we besteden aan geestelijke gezondheid, de dynamiek van interacties en het evenwicht tussen privéleven en werk.
Het zijn de momenten waarop collega’s contact maken met elkaar en met de organisatie die bepalen of de werknemerservaring duurzaam is… of niet.

Loskomen van ongepaste historische patronen

Processen – en de procedures die deze ondersteunen in het dagelijks beheer – helpen onze bedrijven te organiseren. Ze structureren de nodige samenwerking. En beperken de mogelijkheden om specifieke antwoorden te bieden op specifieke behoeften zoals die door bepaalde collega’s worden geformuleerd…
Een van de essentiële principes die we willen voorstellen om de werknemerservaring opnieuw te definiëren, is dat we in staat zijn om niet-lineaire loopbanen te bedenken, onregelmatige werktijden te plannen, hybride teams samen te stellen, gepersonaliseerde (en eerlijke) beloningspakketten aan te bieden… Werknemers – en dus ook degenen die al een tijdje niet meer werken – moeten weten dat we hun belangen voorop kunnen stellen wanneer dat nodig is. Het belangrijkste is dat we een kader in stand houden waarin de mogelijkheden eindeloos zijn… en voordelig.
Dit is geen marketingargument, zoals sommigen misschien vrezen, want we hebben het hier over Ervaring. Het is een verzameling van plaatsen en momenten waarop we allemaal het gevoel hebben dat alles mogelijk is, zonder dat dit tot chaos leidt.

Alternatieve loopbanen, aangepaste werkritmes, innovatieve salarispakketten… Dat is ongetwijfeld de werknemerservaring waar de 100.000 werknemers die we zouden moeten terugvinden, op hopen. Ze zullen met plezier terugkomen zodra ze begrijpen dat alles mogelijk is. Alles, behalve de onverschilligheid waaraan ze te lang zijn blootgesteld.

Jean-Paul Erhard