Internationaal wordt de laatste tijd veel gesproken over een nieuwe trend bij werknemers: ‘revenge quitting’ of ‘wraakontslag’. Daarbij saboteert een personeelslid bewust de ex-werkgever of maakt deze ex-werknemer hen zwart op bijvoorbeeld sociale media. Al lijkt de trend bij ons geen voet aan de grond te krijgen, zo blijkt uit een bevraging van hr-dienstengroep Liantis bij 530 werknemers. “De Belgische werknemer heeft weinig begrip voor zulke wraakacties. We beseffen immers dat dit nadelige gevolgen kan hebben voor een carrière bij andere werkgevers”, aldus Evy Sadicaris van Liantis.

Bewust op een heel druk moment ontslag nemen, tijdens de opzegperiode taken saboteren, slechte ervaringen over de (ex-)werkgever of leidinggevende delen op sociale media, geen overdracht willen doen aan de opvolger… het zijn allemaal vormen van revenge quitting dat internationaal steeds vaker zouden voorkomen. Meestal als gevolg van een grote onvrede en/of een ‘slechte behandeling’ door een werkgever of leidinggevende.

Onvrede vaak reden voor ontslag

Ook voor de Belgische werknemer is een ‘slechte behandeling’ door een werkgever of leidinggevende een veelvoorkomende aanleiding voor ontslag: 27,2% nam al ooit ontslag om die reden en 36,6% denkt eraan om daarom zijn werkgever te verlaten. Vooral oneerlijke behandeling ten opzichte van collega’s speelt hierin mee: de helft van de Belgen die eraan denken om ontslag te nemen, geeft bijvoorbeeld aan dat hun leidinggevende collega’s voortrekt en vier op de tien mogen minder opleidingen volgen dan hun teamleden.

“We weten dat de rol van de leidinggevende of werkgever zeer belangrijk is voor het welbevinden op het werk”, stelt Evy Sadicaris, manager psychosociaal welzijn bij Liantis. “Veel mensen die goed in hun vak zijn, worden vervolgens gepromoveerd tot chef of manager. Maar niet iedereen kreeg altijd een goeie opleiding over hoe ze het best met mensen omgaan als leidinggevende. Vaak is er dus geen sprake van kwade wil of slechte intenties, maar eerder een gebrek aan de nodige skills en omkadering om een goede leidinggevende te kunnen zijn. Ik zou dus zeker bedrijven en organisaties aanraden om hun leidinggevenden goed te begeleiden en te omkaderen. Ze zijn een belangrijke schakel op de werkvloer.”

Geen begrip voor wraakacties

De Belg is niet geneigd om bij een ontslag wraak te nemen. Slechts 19,5% heeft begrip voor één of andere vorm van wraak tegenover een werkgever. Zelfs bij wie overweegt om ontslag te nemen wegens ‘slechte behandeling’ door de werkgever zou maar 21,5% een wraakactie tolereren.

Het grootste begrip (32,2%) is er voor werknemers die weigeren om ex-collega’s of ex-klanten nog verder te helpen na hun ontslag. Maar wie bewust op een druk moment ontslag neemt of tijdens zijn opzegperiode taken saboteert, kan maar bij 14,7% op begrip rekenen. Ook vindt slechts 17% dat een werknemer het recht heeft om een slechte ervaring met de werkgever of leidinggevende publiekelijk te delen op bijvoorbeeld sociale media. En voor de helft is een afscheid in mineur ook geen reden om geen overdracht te doen aan een opvolger of om documenten onbruikbaar te maken voor de ex-werkgever.

Natrappen nadelig voor verdere carrière

“Professioneel blijven, zelfs bij een slechte ervaring of een ontslag in mineur, is duidelijk belangrijk voor de Belgische werknemers. En dat sluit ook aan bij het advies dat wij zowel aan werkgevers als werknemers geven: probeer om ook bij ontslag zo menselijk, objectief en neutraal mogelijk te blijven. Natrappen – zeker publiekelijk – is voor niemand wenselijk en kan gevolgen hebben voor de verdere carrière. De professionele wereld is vaak klein en zulke verhalen komen mogelijk ook potentiële nieuwe werkgevers ter ore.

Enkel wanneer je het gevoel hebt dat bepaalde grenzen overschreden worden, raden we mensen natuurlijk wel aan om contact op te nemen via de geijkte kanalen – denk maar aan een vertrouwenspersoon, de hr-dienst, een externe preventiedienst of andere instanties.”

Bron: Liantis