15 januari 2025 
De derde maandag in januari is de meest deprimerende dag van het jaar. Dat is volgende week maandag, 20 januari. Het heeft niets te maken met de comeback van Mister Trump, die op dezelfde datum de Ijzeren Troon overneemt, maar de dag zal worden gekenmerkt door melancholie, verdriet en wanhoop in de meest gevorderde gevallen. Verwacht niet dat wij deelnemen aan deze ‘viering’ van ongeluk. Niet alleen omdat we fervente voorstanders blijven van de magische kracht van positiviteit, maar ook omdat we, afgezien van de stijging in de verkoop van medicijnen die verondersteld worden psychologische pijn te verlichten, geen nut zien in het zwelgen in somberheid. Lezen
Peoplesphere / Articles
Editoriaal – Onze bedrijven moeten ervoor zorgen dat haat, woede en afwijzing niet de grote winnaars van 2025 worden.
Dit is het moment voor goede voornemens. Het zou zonde zijn om dat niet te doen. Dus aan het begin van dit nieuwe jaar willen we graag een krachtig verlangen delen dat wel eens een grote impact zou kunnen hebben op onze bedrijven. Binnen onze teams en onder onze werknemers zijn er ook negatieve emoties. Minder nobele gevoelens zoals haat, woede en afwijzing, die steeds dieper geworteld raken in onze samenleving, liggen op de loer in de gangen van onze organisaties. In de meeste gevallen wachten we tot het stof is neergedaald… tot iedereen langzaam terugkeert naar betere bedoelingen. En we laten het aan onze collega’s over om te gaan met de stemmingen die hen teisteren. Alsof er geen andere manier is om met wrok om te gaan? Echtwaar? Lezen
Editoriaal – De leiders van 2025 zijn geen superhelden of superkwetsbaren, maar pragmatisch en verbonden met de echte wereld.
Zo gepresenteerd is het niet erg boeiend. Het mist economische romantiek en narratieve fantasievluchten. Maar bovenal hebben onze bedrijven dit kostbare aardse gezond verstand nodig en een dringend bewustzijn van de dagelijkse realiteit waarin hun werknemers leven. Wie kan er ingrijpen als die realiteit schrijnend is, of het nu gaat om materiële integriteit of geestelijke gezondheid? In ieder geval kunnen we het niet negeren en ook niet doen alsof we alle antwoorden hebben. Wat overblijft is de redelijke doelstelling om een positieve impact te hebben op het leven van degenen die daar behoefte aan hebben. En dat is geen geringe prestatie… Lezen
Editoriaal – Enkele ideeën om de wereld van het werk te vereenvoudigen?
De administratieve rompslomp verminderen… Dat is wat iedereen wil, maar het gebeurt nooit… De regelzucht van de uitvoerende macht kent geen grenzen en de lagen van complexiteit stapelen zich op. Geconfronteerd met de normen en beperkingen die worden opgelegd door de verschillende overheidsniveaus en andere bemiddelende instanties, raken ondernemers uitgeput en verliezen managers zich in administratieve maatregelen die ze niet kunnen toepassen. Zouden we ons een taskforce kunnen voorstellen – nog maar één! – met als enige missie het radicaal elimineren van enkele verouderde bepalingen en instrumenten die duidelijk niet meer overeenkomen met de realiteit van de arbeidswereld? Lezen
Editoriaal – AI, HR en frustratiebeheer…
Is Artificial Intelligence niet het ideale hulpmiddel om Human Resources in onze bedrijven in de toekomst te beheren? Dat is het debat dat we de afgelopen weken het vaakst zijn tegengekomen. Belangrijke verduidelijking: de vraag gaat niet over het gebruik van AI om onze digitale platforms te ondersteunen en te verbeteren. Het gaat over het beoordelen van de mogelijkheid van een echte vervanging. Met andere woorden, laten we ons eens voorstellen dat we een goed klein traditioneel HR-team tegenover een platform zetten dat wordt aangedreven door Artificial Intelligence, in gevechtsmodus in de MMA-octagon… Wie komt er als winnaar uit deze confrontatie? Lezen
Editoriaal – Bye bye, lieve baas… of de beperkingen van sterk leiderschap.
Begin deze week nam Carlos Tavares, de emblematische baas van de automobielgroep Stellantis (het vroegere PSA), met onmiddellijke ingang ontslag… Dit is het feitelijke ontslag van een CEO die tot een paar maanden geleden nog werd geprezen om zijn visionaire karakter en zijn beheersing van hypercompetitief management. Vandaag klagen zowel aandeelhouders als personeel over zijn soms brutale methodes, zijn isolement en, uiteindelijk, resultaten die niet langer aan de verwachtingen voldoen. Niemand is immuun voor een ommekeer.
Laten we verder gaan met leiderschap… Waar we hier in geïnteresseerd zijn, is te ontcijferen waarom en hoe onze bedrijven de leiders en managers verliezen die hen ten goede veranderen. Op welk punt wordt een leider een doelwit voor moord? Op welk punt moeten ze zich realiseren dat het tijd is om opzij te stappen? Lezen
Editoriaal – Werken in Tech en Digital, een riskante, zelfs suïcidale keuze misschien, maar een intense ervaring zonder twijfel…
De ene na de andere digitale speler (Cisco, Oracle, Zoom…) en zelfs de GAFAM’s ontslaan op grote schaal. Dit weerklinkt sterk omdat, in de collectieve verbeelding, zogenaamde digitale bedrijven niet geconfronteerd worden met een dalend totaalvolume aan activiteiten. Volgens ons gaat de sector niet achteruit. De particuliere en professionele vraag is kolossaal. Aan de andere kant lijkt de behoefte aan mankracht elke dag een beetje meer te krimpen. En er is niet veel sympathie in het management van deze reuzen met lemen voeten: het aantal ontslagen neemt toe. Vandaar onze vraag: wie wil er nog werken in de digitale sector (en waarom)? Lezen
Editoriaal – “Klik hier en ontmoet werkgevers die uw prioriteiten respecteren” (als de strijd om talent je iets laat zeggen…).
Dit is de punchline, of eigenlijk de belofte, die een wervingsportaal aankondigde om zijn reclamespots in de massamedia te sluiten… We stikten bijna toen we dit bericht voor het eerst hoorden. Toen, bij nader inzien, moesten we ons realiseren dat het helaas wel eens zou kunnen werken! Toch is deze verklaring – werkgevers die uw prioriteiten respecteren! – is noch realistisch, noch wenselijk. Je gaat geen werkrelatie aan met een belofte die niet altijd kan worden nagekomen. Dit is een gelegenheid om erop te wijzen dat niet alle argumenten goed zijn als het op het aantrekken van talent aankomt. En om uit te leggen waarom deze zo ongepast is… Lezen
Editoriaal – De bron van veel van de problemen die we op het werk tegenkomen is vertrouwen, een fragiele relatie gebaseerd op wederkerigheid.
Laten we zeggen dat de helft van de ‘problemen’ die we tegenkomen op het gebied van betrokkenheid van werknemers en de organisatie van collectief werk te maken heeft met het vertrouwensprobleem. Weerstand tegen hybride werken en terugkrabbelen op telewerken? Het is een kwestie van vertrouwen. Gebrek aan samenwerking tussen afdelingen die nauw zouden moeten samenwerken? Een kwestie van vertrouwen. Mislukte integratie van nieuwe collega’s in onze teams? We zijn er niet in geslaagd vertrouwen op te bouwen. De lijst kan nog wel even doorgaan… Dus wat missen we om het vertrouwen van onze collega’s en partners te winnen en te behouden? Lezen
Editoriaal – Op het hoogtepunt van onze carrière op 50… Dit is een realiteit die nog moet worden vertaald in de HR-strategieën van bedrijven.
We richten ons hier in de eerste plaats tot de millennials en onze vrienden van generatie Z die de wondere wereld van werk ontdekken. En het is zowel een boodschap van hoop als een uitnodiging tot geduld. Als we een serieuze blik werpen op de dagelijkse werking van onze bedrijven en de doeltreffendheid van hun werknemers, zien we dat de piek van een carrière rond de vijftig jaar (en daarna) komt. Inzicht in de problemen, de kracht van netwerken, verworven vaardigheden, veerkracht, enz.: de capaciteit voor actie en invloed is aan de kant van degenen die we senioren noemen… Zijn de HR-benaderingen aangepast aan deze observatie? Zeker niet. Misschien is het tijd om een aantal gevestigde praktijken te herzien en te evolueren naar People Management dat even fris is als onze quinquas+. Lezen
