Een positieve gemoedstoestand. Dat is alles wat we nodig hebben. Dagelijks toont het dagelijks management ons dat de kanker van people management zich voedt met negatieve houdingen en vooroordelen. Bijvoorbeeld? Veel telewerkers werken niet de uren die in hun contract staan. Langdurig zieke mensen maken misbruik van het socialezekerheidsstelsel. Nomadische werknemers schrapen extra vrije dagen bij elkaar dankzij de praktijk van ‘stille vakanties’… Dit zijn vooropgezette ideeën – van tijd tot tijd geverifieerd! – die wantrouwige relaties voeden die schadelijk zijn voor de samenwerking. Kunnen we een negatieve kijk op georganiseerd werk achter ons laten en in een dynamiek stappen, zij het naïef, waarin positieve benaderingen positieve attitudes genereren?

We geloven dat het in de toekomst moeilijk zal zijn om de subtiele en delicate kunst van People Management te beoefenen als we onszelf er niet van kunnen overtuigen dat de rest van de wereld niet definitief verrot is.
Als we paranoïde reflexen cultiveren en in relaties blijven hangen die doortrokken zijn van wantrouwen, komen we er niet uit. Daarom bieden we je deze nieuwe driedelige ‘demonstratie’, die ons moet helpen te geloven in ons vermogen om het beste uit elkaar te halen.

Intentieverklaringen zijn een smet op de praktijk van People Management

Er is een toxisch mechanisme aan het werk en het is tijd om een einde te maken aan deze vicieuze cirkel. Het is waar dat hybride werken niet helpt. De afstand die ontstaat tussen collega’s verslechtert de kwaliteit van de communicatie, of dit nu opzettelijk is of niet. Onze relaties worden vooral gekenmerkt door wantrouwen, en in sommige gevallen zelfs wantrouwen.
We kunnen niet doorgaan en langetermijnverplichtingen aangaan in de veronderstelling dat het belangrijkste doel van degenen met wie we samenwerken is om ons voor de gek te houden. En toch, productiviteit faken, gegevens vervalsen of gewoon vals spelen… dit zijn niet de gedragingen van de meerderheid.

Om onze geestelijke gezondheid te beschermen, moeten we echt een einde maken aan de opzettelijke processen die onder andere betrekking hebben op telewerkers, langdurig zieken, occasionele afwezigen, lijdende collega’s, enz. Natuurlijk zal er altijd een speeltuin zijn om de regels te buigen of te overschrijden, om de mazen in de procedures te vinden om te zien hoe ver het mogelijk is om het systeem te perverteren. Dus wat gebeurt er? Het is aan ons om deze regels en procedures te blijven verbeteren zodat ze ten goede komen aan degenen die zich eraan houden.

Een cultuur ontwikkelen die altijd inzet op intelligentie

Hoe kunnen we voorkomen dat we naïef worden wanneer we besluiten om uit de spiraal van wantrouwen te breken? Het is niet genoeg om een schakelaar om te zetten naar de ‘positieve’ modus en van de ene op de andere dag is alles geweldig. De ervaring leert ons dat dit een moedige en systematische toewijding aan intelligentie vereist.
Al onze collega’s zijn op het eerste gezicht goed uitgerust om te presteren in de omgeving waarin ze werken. Ze zijn hiervoor gekozen. Dus wat is de logica achter het klagen over de domheid of ondeugd van de mensen die we hebben aangenomen?
Wat belangrijk is, wanneer collega’s inderdaad iets doms doen, is om te begrijpen op welk punt ze ontspoorden en vooral waarom de formidabele oorlogsmachines die we hebben aangenomen in de war raakten… Natuurlijk gebeurt het ook dat we een team erven dat we niet hebben gekozen. Dit is het moment waarop we de balans opnieuw bepalen en de afspraken herformuleren die ons in staat stellen om samen te werken.

Een collectieve uitnodiging om verder te kijken

Negatieve houdingen en vooroordelen komen vaak voort uit overhaaste, overhaaste oordelen, spontane en idiote reacties en berekeningen gebaseerd op onmiddellijke individuele belangen. Dit alles overwinnen is de conditio sine qua non van het standvastige positivisme dat we willen steunen.
We kunnen dus maar beter onze relatie met tijd een beetje veranderen en verder vooruit kijken.

Tijd geven, tijd toestaan, tijd winnen om vooropgezette ideeën te overwinnen… Dit is de prijs die we moeten betalen om het vertrouwen op te bouwen dat sommigen a priori willen opleggen. Zonder twijfel.

We denken bij positivisme vaak aan het glas als half vol in plaats van half leeg. Maar het is meer dan dat. Wat we willen is het glas vullen (of de fles, de keuze is aan jou) en het samen drinken, op de gezondheid van het collectief!

Wat het doel van de benadering betreft, Auguste Comte, filosoof, socioloog en meester van het positivisme, legde al in de 19e eeuw uit (een tijd waarin, zo lijkt het ons, mensen hard dachten): “De heilige formule van het positivisme: liefde als principe, orde als basis en vooruitgang als doel.”
Niets meer te zeggen.

Jean-Paul Erhard