Begin januari. Al deze aankondigingen van nieuwe banen en nieuwe functies die we zojuist op sociale netwerken hebben gelezen, zijn een genot. Vol energie, vastberadenheid en de wil om het goed te doen, getuigen ze van een enthousiasme en ambitie die we graag altijd levend willen houden. Dus de vraag die we onszelf deze week stelden was: hoe kunnen we het momentum van de begindagen vasthouden en de joie de vivre en joie de travailler behouden die ons drijft wanneer we het bedrijf (her)ontdekken? We hebben geen minuut te verliezen om samen naar oplossingen te zoeken, want Blue Monday en zijn spoor van depressies staan al voor de deur op 15 januari 2024, net om de hoek…

Is het pure adrenaline? Of zoete euforie? Toch zou het geweldig zijn om de magische formule te vinden waarmee we dezelfde gemoedstoestand kunnen behouden als we aan een nieuwe missie beginnen. Dus hoe kunnen we de extase verlengen?

Positieve communicatie als discipline invoeren

Laten we beginnen met wat het gemakkelijkst lijkt! Vorm is nu net zo belangrijk als inhoud. De toon die we aanslaan, de houding die we aannemen, de muziek die we draaien… Al deze communicatie-elementen geven letterlijk vorm aan de manier waarop we met onze collega’s willen omgaan. Ze brengen een gemoedstoestand over waarvan we de impact op de resultaten niet kunnen negeren. De voorkeur geven aan positivisme is een zuivere keuze. Door het in de loop van de tijd te beoefenen, om te evolueren naar een manier van zijn, helpt het om een sfeer te creëren die onmiddellijk herkenbaar is. Natuurlijk is het belangrijk om de mogelijkheid te behouden om over te schakelen naar de donkere modus en ‘scherp’ te zijn wanneer dat nodig is. Maar we zijn ervan overtuigd dat positieve communicatie gezien moet worden als een verfijnde vorm van beleefdheid en elegantie in onze dagelijkse relaties.

Professionele mobiliteit, een potentieel dat nog onbenut is

Een andere manier om enthousiast te blijven is door regelmatig de reikwijdte van onze activiteiten te veranderen, individueel of collectief. Het voortdurend opnieuw uitvinden van onze missies houdt degenen voor wie nieuwigheid dit stimulerende effect heeft scherp. Het is de zoektocht naar een onvermijdelijk instabiel evenwicht. Je hoeft niet te kiezen tussen de behoefte om regelmatig nieuwe verantwoordelijkheden op je te nemen en de behoefte om af en toe een adempauze te nemen. Natuurlijk willen we het beste uit het heden halen en uitkijken naar een nog betere toekomst. Eén ding is zeker in deze steeds onvoorspelbaardere omgeving: verveling is geen optie.

Knijp ertussen als het moeilijk is, want het zal moeilijk zijn

De dagelijkse realiteit herinnert ons eraan dat er niet alleen bevredigende ervaringen zijn op het werk, ongeacht het niveau van verantwoordelijkheid, ongeacht de organisatie… De energie van de eerste paar dagen kan snel wegebben, geconfronteerd met de eerste teleurstellingen en de mogelijkheid van mislukking. Op dat moment neemt het collectief het over.
Wanneer we aan een nieuwe missie beginnen, is ons vermogen om frisheid en ambitie te genereren opmerkelijk. Het heeft echter moeite om zichzelf te vernieuwen wanneer beperkingen en obstakels zich opstapelen. Wat dan telt is het vinden van mogelijkheden om samen met anderen te vernieuwen. En dat moet natuurlijk georganiseerd worden. Is dit de zoveelste rol voor HR-professionals en People Managers in onze bedrijven? Het spreekt voor zich.

Plezier in het leven en in het werk, positivisme, energie… Naast de goede gevoelens is dit een serieus onderwerp, want uiteindelijk zijn we op zoek naar betrokkenheid en motivatie op lange termijn. De formule blijft complex. Luchtigheid is een deel van de oplossing. Het ligt voor de hand om erover na te denken… maar het is moeilijker om het na te leven, omdat er een reëel risico bestaat dat je snel overkomt als een vrolijke dwaas die onder alle omstandigheden een gelukzalige glimlach laat zien. Omgaan met gevoelige – en vaak complexe – onderwerpen op een luchtige manier. Nou… hier is een nieuw project om me te stimuleren als we aan 2024 beginnen!

Jean-Paul Erhard