De administratieve rompslomp verminderen… Dat is wat iedereen wil, maar het gebeurt nooit… De regelzucht van de uitvoerende macht kent geen grenzen en de lagen van complexiteit stapelen zich op. Geconfronteerd met de normen en beperkingen die worden opgelegd door de verschillende overheidsniveaus en andere bemiddelende instanties, raken ondernemers uitgeput en verliezen managers zich in administratieve maatregelen die ze niet kunnen toepassen. Zouden we ons een taskforce kunnen voorstellen – nog maar één! – met als enige missie het radicaal elimineren van enkele verouderde bepalingen en instrumenten die duidelijk niet meer overeenkomen met de realiteit van de arbeidswereld?

Want om onze to-do lijstjes en actieplannen tot op de bodem uit te werken, moeten we altijd beginnen met de dingen die in de weg staan van onze dagelijkse routine te verlichten. Het is een kwestie van gezond verstand. Wat kunnen we doen om onze arbeidsmarkt duidelijker en aantrekkelijker te maken? We openen de chakra’s…

Verminder het aantal flexibele contracten, bronnen van onzekerheid

Eerste voorbeeld: kunnen we morgen samenwerken zonder contracten voor bepaalde tijd? Tegenwoordig hebben we genoeg flexibele werkoplossingen, of het nu via de interimsector is, die zich handig heeft gepositioneerd om proefperiodes te vervangen, of door de geleidelijke uitbreiding van flexbanen.
Het contract voor bepaalde tijd is geen aantrekkelijke optie in het wervingsproces, omdat het in de meeste gevallen de twijfels van de werkgever weerspiegelt. Het is ook een contract voor bepaalde tijd dat niet echt toekomstperspectief biedt voor de partijen. En het is vooral nadelig voor werknemers met deze status, die de facto een echte sociale handicap hebben (hoe kun je in je privéleven investeren met een vaste termijn?).

Vervang quota door een positieve inzet voor diversiteit

Voorzichtig, glibberig pad’, zoals ze in dit soort gevallen zeggen… Het onderwerp kan controversieel zijn. Het afschaffen van quota, die een ondraaglijke beperking vormen voor vrije ondernemers, betekent de gok nemen dat we nu de rijkdom en kracht van diversiteit hebben omarmd en dat het niet langer ‘nodig’ is om het op te leggen.
Het is ook economisch pragmatisme, want het lijkt duidelijk dat onze besluitvorming, in welk bedrijf dan ook, er alle belang bij heeft om representatief te zijn voor de van nature diverse realiteit van onze samenleving en onze klanten.
Tot slot betekent het dat we het risico lopen dat we het principe van inclusie, dat essentieel is voor het evenwicht van onze samenlevingen, niet bevorderen en dat we bepaalde ongelijkheden zien toenemen. Dit is echter in niemands belang, te beginnen bij bedrijfsleiders die voor het grootste deel een stabiele omgeving nodig hebben om zich te blijven ontwikkelen.

Maak sociaal overleg uitvoerbaar door het initiatief terug te geven aan de meerderheid van de werknemers

Een ander gevoelig onderwerp is de dialoog tussen de sociale partners. De nabije toekomst ziet er op zijn zachtst gezegd niet rooskleurig uit. En wat we dagelijks horen van degenen die erbij betrokken zijn, is een groeiend onbegrip en een onvermogen om te communiceren.
Het is tijd om een aantal basisprincipes te herzien. De opgelegde en hypergereguleerde structuren van ondernemingsraden en ondernemingsraden vanaf 50 werknemers zijn niet meer van deze tijd. In feite worden ze meestal aangegrepen als een kans door werknemers die tegen de plannen van het bedrijf zijn en op zoek zijn naar extra sociale bescherming.
Laten we duidelijk zijn: of er is vraag naar werknemersvertegenwoordiging, ongeacht het aantal mensen dat in het bedrijf werkt, en er wordt overleg georganiseerd, ook al is het bedrijf duidelijk niet democratisch. Ofwel is er geen medezeggenschap en wordt het bedrijf aan zijn lot overgelaten.
We kunnen nog wel even doorgaan en voorzichtig het aangekondigde einde van de federale leerrekening verwelkomen of een mogelijke belastinghervorming die een grote lenteschoonmaak zou houden… Helaas is de dag waarop een uitvoerende macht de kamer opruimt voordat ze vertrekt nog niet gekomen.

Dit zijn maar een paar ideeën, misschien zelfs wishful thinking, maar wie weet… met de magie van Kerstmis?
We willen ze zien als toekomstige denkpistes die we samen kunnen ontwikkelen. Natuurlijk bestaat het risico dat het klinkt als een liberaal manifest… Maar dit alles is veel subtieler dan een virulente ‘eis van de werkgevers’.
Wat is onze ambitie? Zoals altijd streven we naar een dubbele impact. Wat betekent dat? Het gaat natuurlijk om het ondersteunen en faciliteren van het ondernemersproces (zonder welke niets mogelijk is, laten we dat niet vergeten!) EN tegelijkertijd om het verbeteren van de Employee Experience. En om nogmaals te bevestigen dat deze ambitie bipolair zal zijn, of niet.

Jean-Paul Erhard