Van digitale transformatie tot de geplande invasie van Artificial Intelligence (AI), een deel van de rol van People Managers is nadenken over (en soms… verband leggen met) onze relatie met digitale hulpmiddelen. Hoe zal technologie onze werkgewoonten veranderen? Alle functies en alle sectoren worden beïnvloed door de huidige revolutie.
Terwijl sommigen van ons zich nog steeds afvragen wat de impact van AI zal zijn op de omvang van de werkgelegenheid, zijn we al bezig met een verandering van tijdperk. De dagen dat digitale platforms de kracht van Kunstmatige Intelligentie inzetten zijn (al) voorbij. We gaan het tijdperk in van persoonlijke digitale metgezellen die deel gaan uitmaken van het dagelijks leven van werknemers, zowel professioneel als privé natuurlijk.

Het begon allemaal met angstmanagement. Werknemers vragen zich gewoon af of hun baan zal verdwijnen als gevolg van de digitalisering? We proberen nog steeds te reageren op de bezorgdheid van onze werknemers. Zonder echte impact of geruststelling… We willen de vraag niet ontwijken, maar we erkennen dat we niet alleen geen zekerheid hebben over dit onderwerp, maar dat de keuze om een bepaalde functie te behouden in plaats van deze toe te vertrouwen aan software of een geautomatiseerd systeem, aan ons is. Vandaag de dag is de echte uitdaging het definiëren van de manier waarop mensen en digitale technologie naast elkaar zullen bestaan. Laten we het proberen…

Voorbij is het model van het delegeren van terugkerende taken aan digitale tools!

Lange tijd leefden we van het idee om taken die geautomatiseerd konden worden uit te besteden aan digitale platforms en assistenten. Nu gaat het veel verder. AI geeft ons gemakkelijke, voorverpakte toegang tot alle kennis die we hebben, waar en wanneer we die nodig hebben. Het is ook een bijzonder effectief creatief hulpmiddel. Het is dus aan ons om deze tools om verschillende redenen in onze praktijken te integreren: om tijd te besparen en de productiviteit te verhogen, om ervoor te zorgen dat gegevens nauwkeurig en geldig zijn, om de kwaliteit van onze diensten te verbeteren, enz. Het draagt ook bij aan het streven naar meer welzijn op de werkplek. Wie kan nog anders beweren?

Compensatie voor ons aandachtstekort

AI metgezellen kunnen ook helpen een probleem op te lossen waar we allemaal mee te maken hebben en dat duidelijk wordt aangewakkerd door digitale transformatie. Ons concentratievermogen wordt met de dag minder. De gevolgen zijn niet per se negatief. We worden overvraagd en zijn gewend om nieuws te consumeren in de vorm van de ene clou na de andere, waardoor we in staat zijn om microtaken in hoog tempo aan elkaar te rijgen. Maar we zijn geleidelijk aan ook niet meer in staat om onze aandacht langer dan een paar minuten vast te houden. Dit is de terugkerende opmerking die we moeten maken aan het einde van onze gesprekken, vergaderingen en andere vormen van uitwisseling. Is het ernstig, dokter? Niet echt. Met behulp van AI kunnen we de verspreide gegevens die we verwerken met elkaar verbinden en logisch ordenen in onze agenda’s en andere to-do-lijstjes… We hoeven alleen maar te beslissen over de volgorde van prioriteit van de taken die we moeten afwerken. En als we dat niet kunnen, kunnen onze metgezellen dat voor ons doen.

Met het risico verslaafd en… dom te worden.

Helaas is niet alles zo rooskleurig. Wanneer onze AI metgezel zijn intrek neemt in onze smartphone, is de kans groot dat we toegeven aan een hyperverslavend fenomeen… Lopen we het risico ons denkvermogen te verliezen? Dat is niet onmogelijk. Door ons ‘lot’ toe te vertrouwen aan onze digitale assistenten, vergroten we onze afhankelijkheid van de gegevens die ons dagelijks leven organiseren. En wat we zeker verliezen is ons geheugen – maar wat hebben we daar nog aan (ironie) – en vooral ons vermogen om verbanden te leggen tussen onderwerpen uit verschillende werelden. Dit zijn de redenen waarom we worden uitgenodigd om de machtsrelatie die ons bindt aan deze nieuwe virtuele metgezellen van dag tot dag te herzien: zijn we nog steeds in staat om onze verslaving te beheersen en zo ons vermogen te behouden om ons ervan te bevrijden zodra dat nodig is?

We zijn een nieuwe dimensie binnengetreden in de interactie tussen mensen en ‘machines’. Deze interactie, gebaseerd op persoonlijke ondersteuning, kan bijdragen aan een echte verbetering van ons welzijn. Dus waarom zouden we onszelf beroven? We moeten nog definiëren, door middel van de technologie zelf, regulering en gebruik, hoe deze interactie onze benadering van werk en onze privésfeer zal veranderen.
Aangezien onze relatie met de wereld, en onze relatie met onze medemensen, niet alleen een kwestie is van schermen en logische correlaties, is het aan ons om te beslissen welke plaats onze AI-metgezellen naast ons zullen innemen.

Jean-Paul Erhard