21 maart 2024 
Het is maar goed dat er nu maar eens in de 5 jaar verkiezingen worden gehouden. Het stemt ons droevig om te zien hoe de arbeidswereld in het algemeen – en de kwestie van de arbeidstijd in het bijzonder – wordt uitgebuit door gekozen vertegenwoordigers en politieke partijen die er weinig verstand van hebben. Het is betreurenswaardig dat de ervaringen van werknemers worden gekarikaturiseerd voor verkiezingsdoeleinden. Het is bijvoorbeeld irritant om de minister van Werkgelegenheid keer op keer te horen herhalen dat de verkorting van de arbeidstijd in de richting van de geschiedenis gaat. Deze bewering is zowel onjuist als gevaarlijk. Het roept de vraag op of dit een ontkenning van de realiteit is of gewoon een kortstondige belofte die tot niets verplicht, net lang genoeg om nieuwe mandaten te winnen die geldig zijn voor een korte periode van vijf jaar … Lezen
Peoplesphere / Articles
Editoriaal – Collega’s die de kunst van het vermijden en uitstellen onder de knie hebben… We kunnen een einde maken aan de hypocrisie.
We kennen allemaal medewerkers die een echte expertise hebben ontwikkeld in uitstelgedrag en het overdragen van hun taken aan anderen. We nemen het ze niet kwalijk. Sommige mensen hebben regelmatig ademruimte nodig. Anderen vervelen zich ronduit in hun baan. En er zijn er zelfs die de kans met beide handen hebben aangegrepen toen het recht op luiheid onze bedrijven weer in zijn greep kreeg. Wat we hier in feite willen aanvallen is niet het productiviteitsverlies dat dergelijk gedrag veroorzaakt… Het is de heersende hypocrisie die ons ertoe brengt te doen alsof we ‘het niet weten’ die we aan de kaak willen stellen. Dit is ongetwijfeld de eerste stap om ervoor te zorgen dat deze ‘downtime’ wordt erkend en meegerekend als onderdeel van de werktijd. Lezen
Editoriaal – Buitensporig leiderschap: te veel ambitie ontwikkelen voor onze getalenteerde werknemers is niet noodzakelijk destructief.
It happens! We geven onze ambities door aan veelbelovende collega’s. We kunnen het ons niet veroorloven om zulk talent te verspillen! En dan komen ze bij ons terug om ons te verwijten dat we hen een ontwikkelingscurve hebben opgelegd die ze niet eens ambiëren. Tijdens het beoordelingsgesprek moeten we aanhoren dat we de lat misschien te hoog hebben gelegd voor een medewerker die niet zoveel heeft gevraagd. Jammer, verdrietig, schrijnend? Laten we er even over nadenken… Lezen
Editoriaal – Vrijheid van meningsuiting… Naar een einde aan alle vormen van pesterijen op het werk?
Moreel, fysiek, seksueel… Intimidatie komt voor in onze bedrijven. Vanuit het standpunt van een manager is het misschien moeilijk te aanvaarden, maar het is een harde realiteit. Natuurlijk is het geen wijdverspreide situatie, maar één geval, slechts één, in een organisatie is genoeg om ons met onze tekortkomingen te confronteren. Vandaag de dag heeft de vrijheid van meningsuiting een directe impact op de bedrijfswereld. Een filmset, een sportclub, een parlementaire vergadering… het zijn allemaal werkplekken. Het dwingt ons te erkennen dat onze organisaties niet immuun zijn voor de griezelige situaties die de mentale en fysieke integriteit bedreigen van mensen die onderworpen zijn aan de overheersing van anderen… Hoe komen we hieruit? Lezen
“Vaste overtuigingen rond langdurig zieken, inclusiviteit en flexibiliteit moeten tijdens dit verkiezingsjaar aangepakt worden”.
Anouk Lagae, uittredend CEO van Accent kruipt nog een laatste keer in haar pen om het te hebben over de polarisatie op de arbeidsmarkt. Volgens Lagae moeten we vastgeroeste overtuigingen over langdurig zieken, flexibele arbeid, veranderingen op de arbeidsmarkt en inclusie leren loslaten. Alleen zo kunnen we het hoofd bieden aan de blijvende krapte op de arbeidsmarkt. Lezen
Editoriaal – Leven en werken met weinig. Is soberheid de oplossing om onze werknemers te helpen om te gaan met onzekerheid?
Goedkoop werkt. Het is winstgevend. We hebben voorbeelden van bedrijven en groepen (vaak familiebedrijven) die van een strikte controle van de uitgaven een basisprincipe van het management hebben gemaakt. In deze organisaties leren teams beslissingen te nemen op basis van de beschikbare middelen, niet blind te geloven in theoretische modellen die uiteindelijk geen resultaten garanderen en alleen risico’s te nemen als ze berekend zijn. Is soberheid, in een snel veranderende wereld waar de concurrentie op alle fronten hevig is, een belemmering voor ontwikkeling of een reddende strategische keuze? En hoe werkt het om onze collega’s te motiveren? Lezen
Editoriaal – Mensen beschadigd door hun werk en bedrijvenbedrijven die moeite hebben om hun steun te betuigen… Hebben we het hierover?
Welwillendheid is ongetwijfeld de meest misbruikte term van de jaren 20 op het gebied van (people) management. Leiders worden verondersteld positieve waarden te belichamen (gelukkig maar!) en ze vooral tot in de perfectie uit te dragen, zonder echte ruimte voor fouten. In de praktijk resulteert dit enerzijds in vermoeide werknemers die op zoek zijn naar de kleinste uitglijder van hun managers (en omgekeerd)… en anderzijds in managers die verdoofd zijn in hun vermogen om negatieve feedback te geven wanneer dat nodig is en in hun bereidheid om indringend in te grijpen wanneer iemand van ons het slecht doet. Uiteindelijk krijgen we het tegenovergestelde effect van wat we aanvankelijk wilden: zogenaamd ‘welwillend’ management lokt meer stilte uit dan echte dialoog. Wat kunnen we doen om onze collega’s te helpen? Lezen
Editoriaal – Is een vreedzaam bedrijf mogelijk in een maatschappij vol conflicten?
We zijn in oorlog. We zijn nu al een aantal jaren in oorlog met religieuze extremen, met wereldwijde pandemieën, met de vernietiging van natuurlijke hulpbronnen (de lijst is niet uitputtend)… We zijn ook in oorlog met elkaar door te wijzen op de redenen waarom we het oneens zijn over onze waarden, onze verplichtingen en ons gedrag. Conflicten zijn overal om ons heen… Dat is het onderwerp van onze wekelijkse vraag: kan het bedrijf zich voorstellen een oase van vrede te zijn in deze maatschappelijke omgeving die mensen tegen elkaar opzet, die sociale klassen uitnodigt elkaar te haten, die zelfs generaties ertoe aanzet elkaar de schuld te geven van de vernietiging van onze planeet… Een nieuwe mission impossible, nog eentje? Lezen
Editoriaal – Is massale werving in een tijd van tekort aan talent een ernstig project?
Wat denken bedrijven in hemelsnaam als ze grote wervingscampagnes aankondigen in een tijd waarin talent nog nooit zo schaars is geweest als nu? Denken ze echt dat ze hun doelstellingen kunnen bereiken? Je moet wel heel veel vertrouwen hebben in je verleidingskracht om deze weg in te slaan… Zou het kunnen dat dit in wezen een initiatief is om het merkimago te versterken? Er zijn ongetwijfeld verschillende scenario’s mogelijk, variërend van een pokerspel tot een publiciteitsstunt tot een positieve gok op de toekomst. Dus hoe weten we of het “wervingsproject” – en het bedrijf dat het ondersteunt – op solide fundamenten is gebaseerd? Lezen
Editoriaal – Stress, verveling en een werkdruk die vaak slecht verdeeld is onder werknemers…
Werknemers die worstelen met het grote aantal taken dat ze moeten uitvoeren en anderen die hun verveling met zich meeslepen… In hetzelfde bedrijf? Natuurlijk gebeurt dat. Het komt zelfs vaak voor. Een betere verdeling van de werklast binnen onze teams is niet alleen een kwestie van gezond verstand. Als dat zo was, zou het een eenvoudig dagelijks management ‘probleem’ zijn. Maar het raakt aan verschillende essentiële aspecten van people management: ontwikkeling van vaardigheden, personeelsplanning, collectieve prestaties, welzijn en energiebeheer… Genoeg om er een onmogelijke vergelijking van te maken? Lezen
