Een nieuwe dynamiek creëren op het gebied van werkgelegenheid en opleiding door te tasten in de portemonnee van werkgevers en beschikbare arbeidskrachten? En onze bedrijven nieuw leven inblazen door een noodzakelijke verlaging van de arbeidskosten? Dat is niet de juiste weg.
Een nieuwe hervorming van de arbeidsmarkt zal langdurig zieken niet terugbrengen naar onze bedrijven. Ze zal evenmin een hefboom zijn voor werkzoekenden die er niet in slagen om een baan te vinden.

Het is goed om te onthouden dat werk niet alleen afhangt van financiële gegevens. Wat we vandaag de dag hard nodig hebben om de werkgelegenheid in alle grote en kleine particuliere en openbare organisaties te stimuleren, is persoonlijke flexibiliteit, collectieve cohesie en een gedeelde ambitie. En dat is precies wat alle partijen die dagelijks met werk te maken hebben, willen. Daarom is het niet nodig om ons een nieuwe hervorming van de arbeidsmarkt op te leggen.

Wij denken dat de planeten op één lijn staan… De verwachtingen van werknemers en werkgevers komen overeen, wat de vele waarnemers (waaronder de vakbonden) ook mogen zeggen, die hun tijd besteden aan het tegenover elkaar plaatsen van beide partijen – en dat begrijpen we, want deze zogenaamde tegenstellingen zijn hun broodwinning! -.

Bedrijven integreren het welzijn en het streven naar een evenwicht tussen privéleven en beroepsleven steeds beter in hun dagelijkse organisatie. Het is duidelijk dat niet alles perfect is. Maar in alle sectoren zijn opmerkelijke vorderingen gemaakt. En werknemers spelen vaak in op de behoefte aan flexibiliteit van hun werkgevers om hun klanten tevreden te stellen, zodra ze die behoefte begrijpen!

De arbeidsmarkt kan niet worden beperkt tot een kwestie van kosten voor werkgevers.

De focus op de arbeidskosten is begrijpelijk, gezien de macro-economische context, maar blijft zinloos en zelfs misplaatst wanneer men zich in de dagelijkse realiteit bevindt. Dit heeft geen significante invloed op de rentabiliteit van onze bedrijven.

Fundamenteel gezien is de aanpak die aan de uitwerking van een hervorming voorafgaat, gebaseerd op verkeerde veronderstellingen, te beginnen met de veronderstelling dat werkgevers zich niet betrokken voelen bij de financiering van de sociale zekerheid. Integendeel! Bijdragen aan de maatschappelijke solidariteit door het creëren van winstgevende activiteiten en de banen die daarmee gepaard gaan, staat centraal in de meeste ondernemingsprojecten.
Het verlagen van de arbeidskosten is niet de toverformule die de marktdeelnemers nieuw elan zal geven. Dat zal gebeuren door creativiteit, energie, strikt beheer van de actoren in het veld en de middelen die we bedenken om hen te stimuleren.

Flexibiliteitskwesties waarover voortdurend moet worden onderhandeld

Aangezien de transformatie van de arbeidsmarkt niet via een administratieve hervorming zal plaatsvinden, waar kunnen we dan nieuwe marges voor vooruitgang vinden?
Momenteel komen we nog steeds concrete situaties tegen waarin het bedrijf zijn organisatie niet mag aanpassen om tegemoet te komen aan de flexibiliteitsbehoeften van zijn medewerkers. Onze regelgeving zou rekening moeten houden met de ‘verschuiving’ van het streven naar flexibiliteit, dat vandaag de dag sterk verankerd is bij de werknemers.

Het belangrijkste werk dat moet worden verricht, bestaat er dus in ons te bevrijden van de beperkingen die de kwaliteit van de relaties tussen het management en de werknemers schaden. Het is mogelijk om de arbeidsvoorwaarden, persoonlijke ontwikkelings trajecten en beloningsinstrumenten te personaliseren. Natuurlijk zijn er meningsverschillen en conflicten, maar uiteindelijk wordt alleen onze beschikbaarheid voor degenen die behoefte hebben aan een luisterend oor en empathie echt op de proef gesteld. Niets onoverkomelijks.

Verzoenen en samenbrengen, zodat wederzijdse hulp weer vanzelfsprekend wordt

We hebben een droomkans … en de verantwoordelijkheid om die niet jammerlijk te verpesten. Een van de gevaren waarmee we vaak worden geconfronteerd, is het volgende: de analyse en het begrip van de arbeidsmarkt zet ons vaak aan tot segmentatie. We moeten onze kennis ordenen. Dat leidt tot categorieën en spanningen, zonder dat we ons altijd bewust zijn van de ongewenste effecten op het vlak van discriminatie.

Op de arbeidsmarkt bestaan verschillende soorten werknemers naast elkaar. Er zijn mensen die elke dag met wisselende motivatie naar hun werk gaan. Er zijn ook mensen die zich hebben teruggetrokken zodra hun lichaam of geest een alarmsignaal gaf. En dan zijn er nog mensen die graag zouden willen werken…
Sommigen gaan gemakkelijk om met de moeilijkheden die inherent zijn aan een uiterst competitieve wereld. Anderen slagen daar niet in. Dreiging en uitsluiting zullen hen niet duurzaam terugbrengen naar een gezamenlijke aanpak. We moeten onze krachten bundelen en de positieve transformatie die al aan de gang is, voortzetten. Iedereen verdient dezelfde aandacht en moet de kans krijgen om een unieke plaats te vinden, in overeenstemming met zijn of haar middelen en vaardigheden, in de dynamiek van het geheel.

Jean-Paul Erhard