Zijn de dagen van zeuren voorbij? Hoe vaak hebben we HR-managers niet horen klagen over het feit dat ze niet werden gehoord door het managementteam van hun bedrijf? Is dit vandaag de dag nog mogelijk? Het is niet zozeer de rol van de menselijke factor in de besluitvorming die ons vandaag interesseert, maar eerder de invloed van HR en de machtsstrijd die binnen het management kan bestaan… Want het spel is veranderd! HR-managers en -afdelingen staan nu in de frontlinie bij alle kwesties. Hun positie is strategischer dan ooit tevoren. Als bewijs hiervan neemt het aantal recent benoemde CEO’s dat rechtstreeks afkomstig is van Human Resources sterk toe. Zelfs het Vaticaan heeft dit onlangs opvallend aangetoond…

De nieuwe Paus Leo XIV is in feite voorgesteld als de voormalige HR-directeur van de kleinste staat ter wereld. Goed gedaan met de promotie… en bedankt voor de inspiratie. Dichter bij huis is het gemakkelijk om te zien dat veel van de voorzitters van de directiecomités van de Federale Overheidsdiensten hun vaardigheden hebben geoefend in het departement Mens & Organisatie alvorens de top van hun respectieve organisaties te bereiken. Wat we nog moeten doen, is de beweging uitbreiden naar privébedrijven? Is het mogelijk of niet om deze gezonde ambitie te cultiveren?

Overtuigingskracht en kwaliteit van argumenten

Als de menselijke factor bovenaan de agenda van managementcomités heeft gestaan, dan is dat niet alleen uit humanistische overtuiging… Het is ook omdat er financieel en op het gebied van duurzaamheid enorm veel op het spel staat. Het is belangrijk om dat te onthouden.
Het belang van People Management garandeert echter niet dat de positie van professionals op dit gebied automatisch bevoorrecht is… Ze wordt pas geconsolideerd als we kunnen aantonen dat we een grondige kennis hebben van onze medemensen (en van wat hen mobiliseert) en van de wereld om ons heen. En het vermogen om individueel en collectief functioneren uit te leggen aan iedereen die de drijvende krachten achter engagement en prestaties moet begrijpen. Dit zijn de fundamenten van een waardevolle expertise waar een managementteam niet zonder kan…

Een magische vaardigheid: het vermogen om de menselijke hefboom te activeren…

Socioloog, psycholoog, (leerling-)advocaat van tijd tot tijd… de HR-professional (of People Management-professional, afhankelijk van de voorkeur) moet een ander perspectief bieden en nieuwe mogelijkheden openen binnen een team. Want het materiaal waarmee ze werken – in dit geval mensen – is altijd in staat om zijn grenzen te verleggen waar apparatuur, technologie en beschikbaar geld materiële beperkingen blijven.
Laten we dus het beste halen uit deze magische vaardigheid, die bestaat uit het vinden van de woorden en voorwaarden die onze teams wonderen laten verrichten. Sommige mensen hebben het over leiderschap, anderen over het belang van het ontwikkelen van inspirerende verhalen… Het maakt niet uit. De actiekracht van een HR-team bestaat in essentie uit het overwinnen van obstakels die onoverkomelijk lijken dankzij de extreme ‘goodwill’ van collega’s. Het is zo eenvoudig… en ingewikkeld tegelijk (vooral als de casting tegen de stroom in is uitgevoerd).

“De anderen zijn sterk omdat wij zwak zijn.”

Hoe kan het, gegeven wat we hierboven hebben gezegd, dat HR-teams en -prioriteiten op sommige plaatsen nog steeds op de achtergrond staan?
Misschien komt het door nederigheid… Omdat we een favoriet gezegde hebben: ‘Doe het goed en laat het gezegd zijn’? Omdat we weten dat de lange termijn onze beste raadgever is wanneer kortetermijndenken de boventoon voert?
Soms moeten we tegen onze diepste instincten ingaan. Elegantie en discretie zijn essentieel in People Management, maar niet altijd genoeg om ervoor te zorgen dat het bedrijf mensen centraal stelt in zijn strategie. Daarom moeten we, zelfs als het onnatuurlijk is, voor onszelf opkomen en sterke posities innemen binnen onze vergaderingen. Dit is niet altijd gemakkelijk, maar het is des te noodzakelijker nu we onbewust het – tijdelijke, fingers crossed – tijdperk van autocratie en de terugkeer van de dominante man zijn binnengetreden.

In een managementteam, zoals in elke groep, zou het naïef zijn om te doen alsof er geen machtsstrijd bestaat. Als degenen die verantwoordelijk zijn voor de HR-strategie zwijgen of verzuimen hun zaak te bepleiten, krijgen andere ‘waarden’ voorrang.
Hetzelfde geldt voor geopolitiek en corporate governance: dictators nemen de macht over omdat wij dat toelaten. “De anderen zijn sterk omdat wij zwak zijn…”. Voor degenen onder jullie die het interesseert: bye bye nederigheid… Er is geen sprake van dat we ook maar de geringste drift zullen ondervinden.

Jean-Paul ERHARD