De 3 Raden voor Gelijke Kansen voor Mannen en Vrouwen willen de aandacht van de federale en gewestelijke regeringen vestigen op enkele van hun prioriteiten voor de volgende legislatuur. Ze pleiten voor meer coördinatie en coherentie tussen de overheidsinstanties en zijn bereid om zelf bij te dragen aan de nood aan politieke efficiëntie door tijdens de hele legislatuur advies te geven in onderling overleg.

De toenemende bestaansonzekerheid, budgettaire beslissingen die een grotere impact hebben op vrouwelijke werknemers en ongelijkheid in het algemeen, betekenen grote uitdagingen op het gebied van gelijkheid tussen mannen en vrouwen, wat een transversale aanpak vereist. Met die context in het achterhoofd hebben de drie adviesraden besloten om hun gezamenlijke en gewestelijke aanbevelingen voor te leggen aan de federale overheid en de gemeenschappen en gewesten. Ze pleiten voor meer coördinatie en coherentie tussen de overheidsinstanties en zijn bereid om de hele legislatuur advies te geven in onderling overleg.

België moet zich ook inzetten om deze prioriteiten en de bevordering van gelijke kansen op Europees en internationaal niveau te verdedigen.
Naast transversale maatregelen stellen ze eisen per specifiek thema voor met name op het gebied van werkgelegenheid en opleiding.

Werkgelegenheid

Op dit moment is de arbeidsparticipatie van vrouwen 67 % en stijgende, terwijl die van
mannen 75 % is. Europa beveelt een abeidsparticipatie van 80 % aan. Werkgelegenheid is
minder een kwestie van percentage dan van kwaliteit van het werk! Net als mannen hebben
werkende vrouwen behoefte aan stabiele banen met een loon dat hen echte economische
onafhankelijkheid garandeert. De meest kwetsbare en minst gekwalificeerde mensen uit
onzeker werk halen betekent:

• de beloningsverschillen tussen mannen en vrouwen verder verkleinen en de
  transparantie van de beloningsstructuren verbeteren;
• intensiever investeren in infrastructuren voor kinderopvang, buitenschoolse opvang,
  zorg en thuishulp voor zieke, ouderen of personen met een handicap, en voor kinderen
  om de financiële en de ruimtelijke toegankelijkheid te verbeteren, en ook het aantal en
  beschikbare plaatsen;
• onvrijwillig deeltijdwerk ontmoedigen door maatregelen zoals:
  • overuren uitbetalen als supplementaire uren;
  • het organiseren van werktijden en de variabiliteit ervan door werkgevers, op een
    manier die beter aansluit bij gezinstaken en het sociale leven;
  • ervoor zorgen dat prioriteit wordt gegeven aan het verkrijgen van voltijds werk en
    dat de rechten volledig evenredig zijn;
  • informeren over de gevolgen van deeltijdwerk voor socialezekerheidsuitkeringen;
  • zware jobs en taken sociaal en financieel erkennen en opwaarderen, vooral in de
    zorg;
  • de voorwaarde dat men in aanmerking moet komen voor volledige werkloosheid om
    recht te hebben op de status van deeltijdwerker met behoud van rechten afschaffen;
• de inclusie van werkneemsters met een handicap bevorderen door redelijke
  aanpassingen bij ondernemingen aan te moedigen;
• investeren in begeleiding van werkzoekende vrouwen ;
• werken aan een beter kader voor telewerk en de bescherming van telewerkers (zie
  conventie nr. 85);
• Verloven toegankelijker en begrijpelijker maken en geboorteverlof te verlengen en
  verplicht te stellen onder dezelfde voorwaarden als zwangerschapsverlof;
• een evenwichtigere toegang tot kapitaal garanderen om vrouwen in staat te stellen te
  een onderneming op te starten en de zichtbaarheid van vrouwennetwerken vergroten.

Opleiding

• Jongeren aanmoedigen om loopbanen te kiezen die essentieel zijn voor de samenleving
  en voor de toekomst, zoals de zorg, STEM en de digitale wereld.
• Investeren in permanente vorming en in de hervatting van studies voor alle opleidingen
  die tot kwalificaties leiden.
• Investeren in de erkenning van buitenlandse diploma’s, of door hun specifieke
  professionele vaardigheden te valideren, of door een toegangspoort te creëren tot
  gepersonaliseerde opleidingen.

Bron: Raad van de Gelijke Kansen voor Mannen en Vrouwen