De arbeidsmarktmobiliteit in België behoort tot de laagste in de wereld. Dat blijkt uit een studie uitgevoerd door Randstad in 23 landen in 4 continenten. In 2014 veranderden 9% van de Belgische werknemers naar eigen zeggen vrijwillig van werkgever. Wereldwijd was dit 14%. Is de Belg zo vastgeroest in zijn job?

Belgen zijn ook veel minder van plan om in de nabije toekomst van werkgever te veranderen. Slechts 13% heeft plannen in die richting. Wereldwijd is dit 22%. Alleen inzake ontslag door de werkgever wijkt België niet af. In 2014 werd 5% van de werknemers in België door de werkgever ontslagen. Wereldwijd was dit 6%.

Er zijn grote verschillen tussen landen inzake mobiliteit op de arbeidsmarkt. In Rusland veranderde in 2014 bijna één op vijf werknemers vrijwillig van werkgever. In Hongarije, Indië en Singapore was dit 18%. In Japan (6%), Nederland (8%), Italië, Spanje en België (9%) ligt deze vrijwillige mobiliteit veel lager.

De verschillen tussen landen zijn nog meer uitgesproken als wordt gepeild naar plannen om in de nabije toekomst van werkgever te veranderen. Indië, China en Singapore spannen hier de kroon met respectievelijk 37, 32 en 30%. Onderaan vinden we België (13%), Japan (14%), Duitsland (15%) en Nederland (16%). Zoals te verwachten is zijn landen met een hoge vrijwillige mobiliteit in het recente verleden ook die landen met een hoge mobiliteit in de toekomst.

Zo’n 5% van de bevraagde werknemers is naar eigen zeggen in 2014 ontslagen door de werkgever. Dit percentage ligt bijna drie keer lager dan het aandeel dat zelf besliste om te veranderen van werkgever. Wellicht overschatten werknemers het vrijwillig vertrek en onderschatten ze het ontslag door de werkgever. Of dit effect zich verschillend voordoet in verschillende landen is niet duidelijk. Inzake ontslag door de werkgever zijn de verschillen tussen landen vrij klein. In Japan werd minder dan 2% van de werknemers door de werkgever ontslagen. Spanje haalt de hoogste score met bijna 10%. België komt uit op 5%.

De verschillen tussen de landen hebben grotendeels te maken met de institutionele vormgeving van de arbeidsmarkten. Zo hebben anciënniteitsverloning en ontslagprocedures in België een remmend effect op de mobiliteit. Daarnaast kunnen ook conjuncturele effecten een rol spelen. Bij een betere conjunctuur neemt de vrijwillige mobiliteit toe en daalt het aantal ontslagen door de werkgever.

Wereldwijd blijken werknemers grotendeels dezelfde reden te hebben om de werkgever te verlaten. De belangrijkste zijn: het gebrek aan loopbaanmogelijkheden, een ontoereikend salaris en een moeilijke afstemming gezin-arbeid. In België bestaat de top drie uit gebrek aan loopbaanmogelijkheden, gebrek aan erkenning en desinteresse in de job. Voor de werknemers die niet veranderd zijn van werkgever in het voorbije jaar en ook niet van plan zijn om van werk te veranderen is de goede afstemming van werk en gezin wereldwijd duidelijk de belangrijkste reden om te blijven bij de huidige werkgever. Ook in België is dit het geval.