De vraag die onlangs tijdens een seminar werd gesteld, was: moet je volledig tevreden en in balans zijn, of zelfs in vrede met jezelf, om te kunnen zorgen voor het welzijn van je werknemers? Het antwoord is waarschijnlijk ja. In ieder geval is het beter. Hoe kunnen we de problemen van onze collega’s opvangen als we niet de nodige afstand en sereniteit hebben? Het probleem is dat we, als individuen, managers of collega’s, zoveel tijd besteden aan het begrijpen van onszelf, het definiëren van onszelf en soms zelfs het heruitvinden van onszelf, dat het moeilijk is om ons aan anderen te wijden. Als dit egocentrische werk onverminderd doorgaat, hoe kunnen we ons dan het beste voorbereiden om ons te richten op degenen die ondersteuning nodig hebben?

Waar we het over hebben is ons vermogen om contact te maken met iedereen in onze respectieve organisaties. Dit is precies waar People Management over gaat. Er moeten keuzes worden gemaakt over waarden, strategische oriëntaties en dagelijkse beslissingen om de doeltreffendheid van het team te garanderen. Maar bovenal is het noodzakelijk om te luisteren naar en inzicht te krijgen in de ambities van elke medewerker, zodat we hen een omgeving en een uitdaging kunnen bieden die passen bij hun ambities. Dit is een kolossale taak, een taak die elke dag wordt vernieuwd, en die idealiter vereist dat de volgende drie vragen worden beantwoord.

De dynamiek van het vervagen van de privé- en de beroepssfeer integreren

De realiteit van werk is tegenwoordig, voor steeds meer functies, gebaseerd op de manier waarop de persoonlijke en professionele dimensies elkaar aanvullen of botsen.
Verwarring is een feit. Voor elke werknemer die zijn of haar relatie met het werk wil ‘controleren’, betekent dit kiezen wanneer en waar te werken, maar ook het niveau van intimiteit dat met elke collega wordt afgesproken, ongeacht of er aan het einde van de dag een hiërarchische relatie is of niet. Iedereen zet de cursor waar het hem of haar uitkomt, met een bewustzijn van de voor- en nadelen.

Door te accepteren dat privé realiteiten en beperkingen kunnen botsen met werkgerelateerde verplichtingen, betreden we een nieuw niveau van complexiteit als het gaat om het ondersteunen van een werknemer. Dit sluit nog sterker aan bij onze eigen ervaringen. Onze tolerantie voor verschillende keuzes en levensstijlen wordt op de proef gesteld. We moeten bereid zijn ze te accepteren.

Vecht tegen egoïsme, te beginnen bij jezelf…

We moeten ook op onze hoede zijn voor wat we het fenomeen projectie noemen. Een fout die we vaak maken in management is om onze eigen ambities te projecteren op medewerkers die nergens om gevraagd hebben. People Management professionals zijn natuurlijk de eersten die uitgenodigd worden als het erom gaat buiten de eigen cirkel te treden en te vermijden dat alles om zichzelf draait…

Het is duidelijk dat de inspanning belangrijk is in deze tijden van krachtig egoïsme. Of het nu komt door terugtrekking of ego-gedreven hypertrofie, het “ik-ik” staat hoog op de lijst van onze dagelijkse zorgen. Laten we dus proberen deze zoektocht naar persoonlijke dominantie niet te voeden door onze normen op te leggen aan die van onze gelijken (en ja, dat is echt moeilijk om te doen!).

Je evenwicht vinden, het werk van je leven

Om ons volledig op anderen te kunnen concentreren, moeten we precies weten wie we zijn, met onze sterke en zwakke punten. En om onszelf te kunnen bevrijden van eindeloze existentiële vragen. Zullen we er ooit echt klaar voor zijn, aangezien het duidelijk is dat het werk van zelfkennis, volgens de voorschriften van oude filosofen zoals Socrates, nooit af is? Dus hoe weten we dat de voorwaarden vervuld zijn om ons volledig aan anderen te wijden? Wanneer gebeurt de magie?
Dit gebeurt wanneer je, in een vlaag van vrijgevigheid, ermee instemt om niet langer het middelpunt van het gesprek te zijn. Dit is echter geen belangeloze zelfgave. Het is een uiting van oprechte interesse om de andere persoon te leren kennen, in een quasi-wetenschappelijk proces om de gedachtepatronen en hefbomen te begrijpen die de andere persoon drijven. Werken met mensen is daarom als het beginnen aan een proces van onderzoek naar een levend materiaal dat buitengewone kracht bezit, een zeldzame vaardigheid, een zeldzame energie…

Om door deze fase heen te komen, is het goed om te weten wie je bent. Gelukkig zijn kan natuurlijk helpen, ook al weten we dat het niet per se lang hoeft te duren. Weten en volledig aannemen wie we zijn, inclusief onze eigen beperkingen, is essentieel als we dienstbaar willen zijn aan degenen die vooruit willen, willen groeien, willen veranderen, willen vertrekken, willen opgeven, terug willen komen, willen ondernemen…

In principe zou de methode van een leider die ontvankelijk is voor de behoeften van zijn collega’s als volgt kunnen zijn: “Ik ben volledig gericht op anderen omdat ik precies weet wie ik ben”. Een idee dat misschien het onderzoeken waard is…

Jean-Paul Erhard

Visueel : Socrates !