Telewerken wordt in veel bedrijven de nieuwe norm. In het licht van deze nieuwe realiteit in de arbeidswereld blijkt het wetgevend kader echter ontoereikend, wat zowel voor bedrijven als voor werknemers een grote rechtsonzekerheid met zich meebrengt. Deze onzekerheid komt vooral voort uit het feit dat twee concepten naast elkaar bestaan.

“We hebben enerzijds het begrip van de thuiswerker en anderzijds het begrip van de telewerker”, legt Pascale Moreau, Partner, Employment Law bij PwC Legal, uit. “Het begrip ‘telewerker’ werd ongeveer 15 jaar geleden in onze wetgeving geïntroduceerd, om een werknemer te definiëren die buiten het bedrijfsterrein werkt met behulp van informatietechnologie. Toen was dit onderscheid misschien gerechtvaardigd, maar vandaag de dag is dat helemaal niet meer het geval. Waarom niet? Omdat de overgrote meerderheid van de werknemers die vandaag de dag thuis werken, dat met informatietechnologie doen.”

Elk concept heeft zijn eigen juridische realiteit. Zo is er wat betreft de onkostenvergoeding geen officiële voorziening voor de telewerker, terwijl de werkgever voor de thuiswerker verplicht is een bedrag te betalen dat gelijk is aan 10% van het maandsalaris van de werknemer.

“Voor arbeidsongevallen is er ook een verschil in regime tussen beide begrippen”, verduidelijkt Pascale Moreau, Partner, Employment Law bij PwC Legal. “Als je een telewerker bent en je breekt je been bij het beantwoorden van de telefoon, wordt dat beschouwd als een arbeidsongeval, omdat er volgens de wet op arbeidsongevallen een vermoeden is dat elk ongeval dat zich tijdens de werkuren voordoet, een arbeidsongeval is. Een thuiswerker zal echter moeten bewijzen dat het ongeval tijdens de uitvoering van het werk heeft plaatsgevonden – een bewijs dat in de praktijk duidelijk niet evident is om te leveren”.

In de praktijk blijft het verschil tussen telewerk en thuiswerk echter zeer subtiel, omdat telewerk een vorm van thuiswerk is. Gezien de veranderingen in onze werkwijze is het echter dringend noodzakelijk de huidige wetgeving te herzien.

“Als we deze uitbreiding van telewerk zo goed mogelijk willen ondersteunen en alle voordelen ervan willen benutten, moeten we onze wetgeving echt vereenvoudigen, zodat we één enkel concept van telewerk hebben dat overeenkomt met de realiteit van vandaag, en met zeer duidelijke bepalingen op het gebied van arbeidstijd, arbeidsongevallen en welzijn op het werk”, aldus Pascale Moreau, Partner, Employment Law bij PwC Legal.

Volgens een enquête van VIAS en FOD Mobiliteit, werkt 45% van de Belgische werknemers minstens één keer per week thuis, tegenover 33% voor de crisis. Een wereldwijde enquête van PwC begin Augustus geeft aan dat meer dan 80% van de bedrijven van plan is om telewerk als de nieuwe norm te gaan hanteren, wat nogmaals de dringende noodzaak aantoont om de wetgeving te vereenvoudigen.